Jazeker! Want na wat dubben over of een goed feest in onze nieuwe hometown Rotterdam, een etentje met vrienden in Rotterdam, een feestje bij vrienden in een andere stad, dachten we: waarom gaan we er gewoon niet lekker op uit met het tentje? Dus het werd: wandelen, winter kamperen en op zoek naar sneeuw in de Vogezen!
Zo rond het middaguur op 31 december vertrekken we met onze nieuw aangeschafte bolide vanuit Rotterdam op weg naar de Vogezen. Hopen dat we op tijd bij camping Belle Hutte in La Bresse aan zullen komen, want aangezien de beste mevrouw van de camping heeft gemeld dat deze om 19 uur sluit en we er dan ook niet meer op kunnen, mogen we opschieten. Ik heb de dag ervoor nog tig hotels en restaurants gemaild met de vraag of we nog ergens terecht kunnen voor een oudejaarsdiner, want ja, om nou de hele avond in ons tentje te gaan zitten vind ik toch ook zo wat. Tussen de toch wel 20 afwijzingen heb ik een positieve reactie ontvangen van een pizzeria in Gerardmer. We moeten hiervoor nog wel 25 minuten rijden vanaf de camping, dus wanneer we onderweg zijn en het donkerder begint te worden, ga ik toch nog even op zoek naar een camping die én open is én dichterbij de pizzeria is. Ja hoor, bij camping Des Granges Bas vlakbij Gerardmer heb ik beet. Wanneer ik bel geeft de dame die ik aan de lijn heb aan zeker open te zijn, maar ik hoor oprechte zorgen en twijfels in haar stem wanneer ze vraagt; is dat niet veel te koud voor een tentje? Het is namelijk al een beetje aan het vriezen. Met een warme slaapzak en goede spullen hebben wij het volste vertrouwen in dat het goed gaat komen.
Zo tegen 18 uur bereiken we de camping en hoe leuk; ze hebben een kleine glühwijn borrel georganiseerd voor de gasten. Dus zodra ons tentje staat, kunnen we direct weer even opwarmen met een
glühwijn en wat franse worstjes tegen de kleine trek. Want bij het restaurant kunnen we pas na 20.30 uur terecht.
Hoewel het over het algemeen, op vuurwerk geknal na (alhoewel hiervan in Frankrijk weinig te horen was), rustig is op de straten van Gerardmer deze oudejaarsavond, zijn er toch best wat restaurants geopend. Meer dan in Den Haag in ieder geval, waar wij vorig jaar tevergeefs spontaan op het idee kwamen om ergens een hapje te eten en serieus bijna alles gesloten was.
Zo rond 21 uur hebben wij een tafeltje bij de pizzeria en hoewel we eigenlijk de avond wat willen uitstellen door langzaam te eten, staat nog geen 15 minuten later een pizza voor onze neus. Na nog een toetje en een thee besluiten we terug te rijden en het nieuwe jaar in te luiden vanuit ons tentje. In het frans horen we om ons heen mensen aftellen (ja, er zijn meerdere mensen op de camping, maar dan wel in een sta caravan) en na een ‘gelukkig nieuwjaar’ zoen, gaan Johannes en ik slapen.
Een goede eerste koude nacht hebben we te pakken en het tentje is goed bevroren wanneer we de volgende morgen de tent uitstappen. Zo in de kou hebben mensen het blijkbaar wel met je te doen en wanneer Johannes chocolade croissants gaat halen, wordt ons aangeboden daar binnen lekker warm te ontbijten. Niet heel verkeerd.
We doen het rustig aan deze nieuwjaarsdag en pas om 11.30 uur zijn we op pad. De auto mogen we bij de camping laten staan en al vrij snel klimmen we omhoog de bossen in. In mijn hoofd bestond het idee altijd dat alles in de winter kaal en dor was, maar hier in het bos is het volop groen, vooral met de naaldbomen en het vele mos om ons heen. Hoe heerlijk, de zon is gaan schijnen en koud is het zeker niet meer. We wandelen door bossen, langs beekjes en kleine watervallen en komen weinig mensen tegen.
Heerlijk op een open plek tussen een paar verdwaalde huizen lunchen we in een weiland op een boomstam in het zonnetje. Dat het hier al aardig koud is geweest, is te zien aan een meertje waar we na de lunch aan voorbij lopen. Hier ligt het eerste laagje ijs al op.
De rest van de middag lopen we afwisselend door bossen en door kleine dorpjes die er verlaten bij liggen zo op nieuwjaarsdag. Ook bij de skischans en het nabijgelegen skiwinkeltje is het helemaal stil. Na een tijdje over de weg te hebben gelopen, duiken we het bos weer in en via beekjes klimmen we verder omhoog. Op sommige plekken is het lekker drassig en ben ik blij met mijn goretex schoenen die mijn voeten droog houden. Zo tegen 16 uur bereiken we onze eerste overnachtingsplek, bij de abri de la Croix Claude waar gewoon al best een aardig pak sneeuw ligt! Deze abri is een basic houten trekkershut met een picknicktafel, waar we droog kunnen zitten en waar genoeg hout ligt om een avondvullend vuurtje te stoken. Snel de tent opzetten. Die hebben we namelijk met ijs en al ingepakt vanmorgen en is lekker nat van binnen wanneer we hem opzetten. Hopelijk kan hij nog even drogen, al is het vertrouwen daarin met deze lage temperaturen niet zo groot. Johannes bouwt een vuur en die warmte is toch wel erg aangenaam. We koken water voor onze Adventure Food curry maaltijd en zo na een dag wandelen in de kou smaakt dit best prima! Het is helder vanavond en onder een prachtige sterrenhemel poetsen we onze tanden. Zo tegen 20 uur liggen we al in de tent. Tja, dat is met deze temperaturen rondom nul is dit toch het lekkerste.
Rond 8 uur de volgende morgen is het licht aan het worden en beginnen wij aan het ochtend ritueel. Aankleden, waar ik toch altijd echt even tegen op zie wanneer ik nog zo lekker warm in de slaapzak lig, matje, slaapzak en tent inpakken en een havermout ontbijtje maken. Om een uurtje of half 10 zijn we weer op pad. Het is helaas bewolkt, maar de hoop op sneeuw groeit hiermee wel. Dat zou toch leuk zijn, een winter kampeer trip met sneeuwval.
We vervolgen onze tocht door het bos en lopen langs een piste voor waar mensen aan het langlaufen zijn. Helaas geen echte sneeuw, want alles buiten de piste is nog helemaal groen. We wandelen over de pistes weer verder omhoog, waar nu geen sneeuw ligt, verder omhoog. Hoe hoger we komen, hoe meer sneeuw tevoorschijn komt. Op bepaalde stukken zie je dat er al heel wat is gevallen en lopen we door een aardig witte wereld.
We vinden een abri om te lunchen en blijkbaar kun je hier ook binnen een vuurtje stoken en slapen, want binnen is een haardvuur. Het is wel even aangenaam hier binnen, want buiten wordt het grijzer en grijzer. Zou er sneeuw gaan vallen?
Helaas, wanneer we buiten komen, is het vooral mistig geworden. Via de sneeuw lopen we verder en na ongeveer een uur lopen, komen we bij de abri aan waar we komende nacht blijven. En aangezien het mistiger en mistiger wordt, vind ik het wel prima zo. Ik ga op zoek naar water om me op te frissen en Johannes maakt een vuurtje. Zodra ik terugkom bij de hut, zie ik inderdaad rook uit de schoorsteen komen. Zo heerlijk bij het vuur zittend, besluiten we deze avond vier bankjes naast elkaar te schuiven en naast het kampvuur te slapen. Zo kan de tent drogen en kunnen wij lekker warm naast het vuur liggen.
Hoewel het de volgende morgen niet meer zo lekker warm is in de hut, is het toch best aangenaam om je niet in een kleine tent in allerlei bochten te hoeven wringen om je aan te kleden en kunnen we vanmorgen staand ons aankleden, slaapzak, matje en overige spullen inpakken.
Wanneer we na ons havermout ontbijtje weer op pad zijn, is de mist helaas nog niet weg getrokken en hoewel we bij een afdaling denken dat het op gaat klaren, worden de wolken dikker en begint het, net voordat we van plan zijn te gaan lunchen, te regenen. Zo tijdens de lunch kijken we vanuit een trekkershut beide naar buiten waar langzaam de sneeuw aan het smelten is in de miezer regen waar je goed nat van wordt. Hoewel ik hoop dat het na een uurtje wat op zal klaren, blijft het grijs en nat en moeten we er toch maar aan gaan geloven. Nu ben ik wel even jaloers op Johannes met zijn goede regenjas en regenbroek. Ik moet het met een klein regenjack zonder regenbroek doen. We lopen en lopen en worden natter en natter. Langzaam aan raken mijn handschoenen doorweekt en kun je mijn broek uitwringen. Maar goed, we wandelen door, in de hoop dat de eerste camping op onze wandelroute open is. Daar aangekomen is het grasveld van de camping leeg en met het bordje ‘fermee’ moeten we maar doorlopen naar de volgende camping. Ook deze ziet er wel erg gesloten uit en de camping aan het meer bij Gerardmer laat geen beweging zien. We besluiten om terug te lopen naar de camping waar ook onze auto staat om daar in ieder geval ons daar in ieder geval even lekker op te kunnen warmen met een warme douche. Ik heb het namelijk ondertussen lekker koud gekregen, dus de gedachte op een warme douche spreekt me wel aan. We lopen en lopen en de gedachten aan ‘steak-frites’ en een warme douche houden ons op de been. Ja, die steak met frietjes, dat hebben we onszelf beloofd voor vanavond.
Tegen 17-en bereiken we de camping. Onze hoop is stiekem dat er daar een hut voor ons is, zodat we ons tentje in deze regen niet op hoeven te zetten. We gingen ten slotte winterkamperen en het is nu meer herfst.
Zouden ze wellicht een hutje of stacaravan voor ons hebben? En ja hoor, er is een stacaravan voor ons beschikbaar, mét verwarming, douche en toilet. Is dat even fijn? Zeker! Hoe blij kan een mens daar op dit moment van worden?!
Heerlijk om alle natte spullen uit te kunnen hangen en vooral, lekker warm te kunnen douchen! Na een warme douche en heerlijk rozig op de bank te zijn geploft redden we de steak met friet niet meer, maar dat maken we zaterdagavond thuis in Rotterdam meer dan goed!
